Nearly there

Στιγμιότυπα απ’ την καθημερινότητα του τραπεζιού της κουζίνας μου:

Against the Day –η αγγλική έκδοση δώρο φίλου, η ελληνική δώρο άλλου φίλου, μαζί με το V. και την κάρτα της τελευταίας φωτογραφίας– και Infinite Jest· το αναγνωστικό μου ημερολόγιο για το 2010· ένα απίστευτα μικρό (δείχνει ακόμα πιο τοσοδούλι πλάι στ’ άλλα) βιβλίο για γατόφιλους που μου χάρισε η αδελφή μου, μαζί μ’ ένα υπέροχο ζευγάρι σκουλαρίκια απ’ τα χεράκια της· μια φωτογραφία απ’ τη θητεία του πατέρα μου· μερικά σκιτσάκια· κάτω απ’ τα σκιτσάκια, το χειρόγραφο που σιγά-σιγά τελειώνει, κι αν όλα πάνε καλά, αρχές Φλεβάρη ξεκινάω να το δουλεύω στον υπολογιστή – γι’ αυτό και Nearly there ο τίτλος του ποστ· κι ο τελευταίος καφές της μέρας.

Και ένα συντομότατο διήγημα από τη συλλογή Brief Interviews with Hideous Men του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας:

A Radically Condensed History of Postindustrial Life

When they were introduced, he made a witticism, hoping to be liked. She laughed extremely hard, hoping to be liked. Then each drove home alone, staring straight ahead, with the very same twist to their faces.

The man who’d introduced them didn’t much like either of them, though he acted as if he did, anxious as he was to preserve good relations at all times. One never knew, after all, now did one now did one now did one.

Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, Brief Interviews with Hideous Men