Εγώ ξεμπέρδεψα για πάντα με τα άστεγα βιβλιαράκια μου (ξεφύσημα ανακούφισης, χαμόγελο ικανοποίησης, σήμα της νίκης με τα δάχτυλα του δεξιού χεριού): τα παλιά έπιπλα της γιαγιάς αποδείχτηκαν θυσαυρός μετά από κάμποσα μερεμέτια, ξυσήματα, βαψίματα, αφαίρεση ντουλαπιών κλπ. 😉
Roadartist, ευχαριστώ για την επίσκεψη! 🙂 (Για την ιστορία, πάντως, είναι το τραπέζι της κουζίνας, το γραφείο μου έχει τιγκάρει και δεν γίνεται να δουλέψω εκεί. 😀 )
Πολλά λάικ γιατί το μάτι μου σαν να πήρε κάπου τη λέξη Patti Smith»
(και όχι μόνο…)
Ναι, το Just Kids της είναι στη στοίβα με τα άστεγα (=δεν υπάρχει χώρος στα ράφια για δαύτα) βιβλία μου. 🙂 Μερσί!
Εγώ ξεμπέρδεψα για πάντα με τα άστεγα βιβλιαράκια μου (ξεφύσημα ανακούφισης, χαμόγελο ικανοποίησης, σήμα της νίκης με τα δάχτυλα του δεξιού χεριού): τα παλιά έπιπλα της γιαγιάς αποδείχτηκαν θυσαυρός μετά από κάμποσα μερεμέτια, ξυσήματα, βαψίματα, αφαίρεση ντουλαπιών κλπ. 😉
Τυχερός είσαι. Εγώ πάλι ονειρεύομαι να καταφέρω να στριμώξω μια-δυο βιβλιοθήκες ακόμα στα 29 μου τετραγωνικά. 🙂
Καλησπέρα! ..Σαν να βλέπω το γραφείο μου..
Πολύ οικείες εικόνες.. 🙂
Roadartist, ευχαριστώ για την επίσκεψη! 🙂 (Για την ιστορία, πάντως, είναι το τραπέζι της κουζίνας, το γραφείο μου έχει τιγκάρει και δεν γίνεται να δουλέψω εκεί. 😀 )