Over the hills and far away

Καθένας νομίζει ότι όλα γύρω του υπάρχουν επειδή υπάρχει ο ίδιος, ότι όλα πρέπει να είναι ένα σχέδιο οργανωμένο για να φτάσει αυτός εδώ και να επιτελέσει το σκοπό του, ας μην ξέρει ποιος είναι ο σκοπός του, αλλά ο κόσμος συνεχίζει χωρίς αυτόν, δεν τον έχει ανάγκη για να υπάρξει. Η ζωή είναι ένα μεγαλοπρεπές τίποτα χωρίς σκοπό, μια μαύρη τρύπα που τη σκεπάζουμε με κουρελόχαρτα, με επινοήσεις, με θεούς και δαίμονες, με αφηγήσεις – εντέλει: με λέξεις που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε, με λέξεις που μας απαιτούν για να υπάρξουν ως τέτοιες, αλλά και που δεν είναι τίποτα πέρα από αυτό: λέξεις. Ίσως όχι τόσο θνητές όσο εμείς, θνητές όμως κι αυτές.

Πώς τελειώνει ο κόσμος, σελ. 149 | Φωτογραφία: TheSkyEtc | …and when we die/ oh, will we be/  that disappointed or sad/ if heaven doesn’t exist/ what will we have missed/ this life is the best we’ve ever had

[προηγούμενη λεπτομέρεια για το τέλος του κόσμου]